Be careful what you wish for Lola.
Negeermodus aan
Ik commandeerde je: geen ontspanning tot we klaar zijn met werken.
En we waren nooit klaar.
Altijd nog iets te doen. Te organiseren, te regelen, bij te wonen.
Je zeurde, je smeekte, je fluisterde, je schreeuwde.
Ik negeerde.
Mind over body, zeggen ze. En daar ging ik lekker op.
Een waarschuwing
Totdat het niet meer ging. Totdat je me mededeelde:
Het is genoeg – stop!
You’re killing me.
De laatste waarschuwing kwam in een 22 millimeter grote explosie van gemuteerde cellen.
Borstkanker, 28 jaar. Wat?!
Vertrouwen in je lichaam
Vier jaar later vragen mensen mij: heb ik het vertrouwen in mijn lichaam verloren?
In tegendeel.
Dit lichaam bracht me van ziekenhuis naar kliniek. Verteerde acht rondes chemo en anderhalf jaar immunotherapie. Dealde met de paniek en verblindende angst.
Ik vertrouw het volledig – hoe zou ik ook anders kunnen?
Dankjewel
Dus, lief lijf, dankjewel.
Het is nog niet te laat om het goed te maken, toch?
Laat mij mijn best doen om je te voeden en naar je te luisteren.
Geen eisen meer en geen commando’s.
Er voor in de plaats: blind vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde.
I do
Lief lijf,
Van mijn kleine gebroken teen tot de eerste grijze haar op mijn kruin: ik hou gek veel van je. Jij en ik, till death do us part.
Lola
Over the last decade or so, we have en masse decided to stop sending handwritten cards. About six years ago Read more
Chemobrain You know those hick-ups in your brain, especially when you’re tired? Placing a cup of freshly poured coffee Read more