“I find it amusing that we’re all pretending to be normal when we could be insanely interesting instead” – Atlas

Hi, ik ben Lola,

Ambassadeur voor liefde, vrijheid & zelfexpressie. Communicatie- en informatiewetenschapper, gecertificeerd coach, zelfbenoemd cheerleader. ENFP, denker, geel-groen. Vata, 22/4, maagd-tweelingen. Gelijke delen nerd & hippie. Vol ideeën, er is altijd een project gaande. Je kunt met mij in een speeltuin spelen en filosoferen over het leven. Ik lach veel en huil soms ook. Draai de hele dag muziek.

Waarom ik doe wat ik doe (en een heleboel dingen niet meer doe)

Vroegah, dat wil zeggen: tot een aantal jaar geleden, deed ik een miljoen dingen. Tegelijkertijd. Werken, studeren, mantelzorgen, het huishouden, reizen, een stichting runnen, trainen voor een halve marathon en een enorme vriendengroep onderhouden. Tussendoor poetste ik dan m’n tanden, eens in het jaar las ik een boek en drie keer per maand dronk ik een fles wijn leeg onder het mom ‘work hard, play hard’.

Dat ging een hele tijd goed.

Tot het dat niet meer ging.

Op 28 jarige leeftijd kreeg ik de diagnose borstkanker. Tijdens twee jaar van behandelingen werd ik gedwongen om het lichamelijk en cognitief langzamer aan te doen en supergoed mijn grenzen aan te geven. Er was maar één ding belangrijk: gezond worden.

In die tijd begon ik me af te vragen wat dat eigenlijk betekent: gezond zijn. Is dat wanneer je geen gediagnosticeerde ziektes hebt? Als je de hele dag door kunt werken? Vijftien ballen in de lucht kunt houden? Het begon tot me door te dringen dat geen van deze dingen iets zegt over de kwaliteit en rijkdom van je leven.

Tijdens het re-integreren realiseerde ik: ik wil helemaal niet terug naar hoe mijn leven er uit zag. Ik kán niet terug naar dat leven. Het van 07:00 tot 23:00 aan staan, mezelf alsmaar wegcijferen voor anderen, van vakantie tot vakantie door kachelen. Nee. A-B-C-ik-kap-er-mee.

Ik moest heel ziek worden om te leren hoe ik mijzelf topprioriteit maak en dingen te doen waar ik écht plezier uit haal. Om de schoonheid en noodzaak van een rustiger leven in te zien. En om er achter te komen dat dit allesbehalve saai is (daar had ik een mooie onbewuste overtuiging te pakken).

Nu leer ik anderen hoe zij hun leven leiden op zo’n manier dat het bij ze past én duurzaam is. Zodat zij op tijd uit de rat race stappen en zichzelf op nummer één zetten. Voordat hun lichaam kei hard op de rem trapt. Voordat ze er achter komen dat ze hun super kostbare leven weggeven aan anderen.

Als jij nu niet jouw leukste, meest eerlijke leven leeft, wanneer ga je daar dan mee beginnen?

Je hoeft geen kanker of andere ziekte te krijgen om te veranderen. Elke ‘gebeurtenis met impact’ kan je aan het denken zetten. Elke dag kun je besluiten: genoeg.

Heb ik alle wijsheid in pacht? Nee. Soms weet ik het ook even niet. Ik spring echt niet elke ochtend om 07:00 zingend uit bed. En er zijn dagen dat ik twijfel of ik niet beter terug kan gaan in het maatschappelijke stramien. Maar de vastberadenheid om dit leven all-in te leven, die neemt het altijd over. Altijd.

Als jij die ook ervaart, als je meer plezier, actie, expressie, creativiteit en verbinding in je leven wil – neem dan contact met me op. Het is een eer je te mogen coachen & cheerleaden.

Liefs, Lola